Είναι αντιστρεπτές οι περιβαλλοντικές κρίσεις; Συζήτηση με τον Καθηγητή Δημοσθένη Σαρηγιάννη
Πόσο η περιβαλλοντική κρίση παγκοσμίως βρίσκεται ακόμη εντός διαχειρίσιμων ορίων; Ποιες είναι οι επιπτώσεις που καταγράφονται στην υγεία των ανθρώπων; Η ενεργειακή κρίση ασκεί πιέσεις για να καθυστερήσει η “πράσινη μετάβαση” στην Ευρώπη;
Τα ερωτήματα αυτά αναδείχθηκαν στην εκπομπή του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου «Με το Πρώτο στην Ελλάδα και τον Κόσμο» και τέθηκαν προς απάντηση στον κ. Δημοσθένη Σαρηγιάννη, Καθηγητή Περιβαλλοντικής Μηχανικής και Μηχανικής Περιβαλλοντικής Υγείας στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ, καθώς επίσης και Πρόεδρο-Διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
Οι εκδηλώσεις της περιβαλλοντικής κρίσης γίνονται ολοένα και συχνότερες και μεγαλύτερες σε διαστάσεις, είτε αφορούν γιγαντιαίες πυρκαγιές όπως αυτές του Καναδά, είτε ξηρασίες όπως εκείνες από τις οποίες πλήττεται ειδικά φέτος η Δ. Ευρώπη, είτε, το αντίθετο, έντονες πλημμύρες. Ωστόσο, πολλές από τις πράξεις κρατών, οικονομιών, κοινωνιών εξακολουθούν να πηγαίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη της αντιμετώπισης των αιτιών.
Μένοντας μόνον στην Ευρώπη, διαπιστώνεται πως η έντονη ενεργειακή κρίση που ξεκίνησε το φθινόπωρο του ’21 και η οποία επιδεινώθηκε με την ρωσική επίθεση στην Ουκρανία έξι μήνες πιο μετά, τείνει να αναιρέσει στοιχεία της “Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας” και ειδικά ως προς την “πράσινη μετάβαση” στην ενέργεια που είχε αποφασιστεί, για την οποία η ΕΕ μπορούσε να θεωρηθεί πως βρίσκεται στην πρωτοπορία διεθνώς.
O κ. Σαρηγιάννης ερωτάται γι’ αυτά τα ζητήματα, καθώς και για το αν είναι αντιστρεπτές οι καταστροφές, δεδομένου του μοντέλου λειτουργίας της οικονομίας, αλλά και του καταναλωτικού τρόπου ζωής. Υπογραμμίζει πως έχουμε φτάσει σε μια εποχή στην οποία είναι επιτακτικό να σκεπτόμαστε πλανητικά και να αναζητούμε τεχνολογικές αλλά και κοινωνικές καινοτομίες, που επαναπροσδιορίζουν τις βιομηχανικές δραστηριότητες, τον τρόπο λειτουργίας των πόλεων, την αντικατάσταση πολλών χημικών ουσιών ή τον διαφορετικό σχεδιασμό του κύκλου των προϊόντων σε σχέση με τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και τη βιωσιμότητα. Τονίζει επίσης την κρισιμότητα που έχει να μην αλλοιωθεί περαιτέρω η βιοποικιλότητα και να μην αυξηθεί η ρύπανση στη γεωργία, κυρίως από αζωτούχες ενώσεις, καθώς και οι δύο περιπτώσεις θα είναι μη επανορθώσιμες.
Αναφερόμενος επίσης στην εξέλιξη των παγκόσμιων ρύπων σε σχέση και με την κλιματική κρίση, τονίζει μια σειρά από στοιχεία που δείχνουν την επιβάρυνση της ανθρώπινης υγείας εξαιτίας περιβαλλοντικών παραγόντων. Και το συμπέρασμα είναι πως έχουμε φτάσει στο σημείο όπου περίπου το 15% των απωλειών ζωής στο σύνολο του πλανήτη οφείλεται στην περιβαλλοντική υποβάθμιση. Ο περιβαλλοντικός φόρτος στην ανθρώπινη νοσηρότητα αφορά ένα μεγάλο εύρος και κυμαίνεται π.χ. από 57% για διαρροϊκές ασθένειες, 44% για άσθμα, αλλά και 11% για ψυχολογικές νόσους.
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
