Κομοτηνή: Μαζί στη ζωή, μαζί και στη δουλειά για τους αγρότες της Ροδόπης
Αγώνας ζωής είναι η κοινή προσπάθεια των αγροτών στα χωράφια. Ζευγάρια, γυναίκες και άνδρες, που πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν δηλώνοντας επάγγελμα αγρότες. Μαζί στην προσπάθειά τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός δύσκολου επαγγέλματος με υψηλό κόστος και αβέβαιη απόδοση, όπως η ενασχόληση με τη γη.
Κληρονόμησαν λίγα στρέμματα από τους γονείς τους και με πολύ δουλειά κατάφεραν να τα αυξήσουν με τη βεβαιότητα ότι θα τα παραδώσουν σε γερά χέρια, στα χέρια των παιδιών τους. Τα χρόνια πέρασαν, ωστόσο, και πολλά άλλαξαν…
Και κάποια εξίσου σημαντικά, όμως, έμειναν ίδια, όπως: Η δυσκολία του επαγγέλματος, το υψηλό κόστος και η αβέβαιη απόδοση, συν το μειωμένο κέρδος. Κάπου ανάμεσα στους προηγούμενους και στους επόμενους, ούτε πολύ νέοι πια, ούτε ηλικιωμένοι, στο μεταίχμιο μιας εποχής που αλλάζει συνεχίζουν τη δική τους προσπάθεια.
«Μαζί στη ζωή μαζί και στα χωράφια τέσσερις δεκαετίες τώρα» δήλωσαν στο ertnews.gr 55χρονοι αγρότες από τη Ροδόπη, ο κος Χουσέιν με την κα Μακιμέζ κάνουν την προσπάθειά τους από την αρχή, τη σπορά και την φροντίδα, μέχρι τη συγκομιδή και την πώληση σχεδόν 38 χρόνια. «Δύσκολη η δουλειά μας, πολύ δύσκολη» λέει εκείνη και βλέπει την παραγωγή απούλητη. Λίγος κόσμος για αγορές, περιορισμένη η κατανάλωσή τους, άρα; «Άρα, μέχρι να τα πουλήσουμε μας «βγαίνει η ψυχή»» σημειώνει. Με όλα τα αγαθά του Θεού πρέπει να καταπιάνονται οι αγρότες υποστηρίζουν μαρτυρώντας έτσι ότι η δική τους προσπάθεια ξεκίνησε στα χωράφια πολύ πριν την καλλιέργεια του βαμβακιού, αλλά και τα «μαθήματα», που πήραν από τους γονείς τους επίσης αγρότες . Τότε που σε κάθε κτηματάκι φύτευαν και κάτι διαφορετικό, ώστε αν δεν πάει καλά μια παραγωγή να πάρουν κάτι τουλάχιστον από τις άλλες.
Αγώνας ζωής και για την κα Έλφη με το σύζυγό της Αντώνη, 42 χρόνια παντρεμένοι, 42 χρόνια στα χωράφια μαζί. Καλλιέργειες, παραγωγές , προϊόντα. «Όλο άχ και βάχ η ζωή του αγρότη», λέει η κα Έλφη και σπεύδει να σημειώσει κι εκείνη, όπως και ο σύζυγός της, το αυξημένο κόστος παραγωγής. «Ο κόσμος πάλι τα θέλει πιο φθηνά, οπότε αναγκάζεσαι να τα δώσεις ακόμη και χωρίς κέρδος αρκεί να φύγουν», λέει για τα λαχανικά και τις πατάτες και τα φρούτα που παράγουν οι δύό τους. «Κι αν δεν γέμισαν τελάρα με τα χέρια μας» σημειώνει ο κος Αντώνης και στέκεται και αυτός στο αυξημένο φέτος κόστος παραγωγής. «Πόσο θα πρέπει να πουλήσουμε για βγάλουμε αυτά που δώσαμε μέχρι τώρα; Χώρια η δουλειά», σημειώνει.
Μαζί στη δουλειά, μαζί και στις αγωνίες της πώλησης. Ζευγάρια αγροτών που κάνουν κάθε χρόνο τη δική τους προσπάθεια ποτίζοντας τη γη με τον ιδρώτα τους, προσδοκώντας το καλύτερο. «Το καλύτερο για τα παιδιά μας » προσθέτουν σημειώνοντας «Εμείς τη ζωή μας στα χωράφια την περάσαμε, τουλάχιστον αυτά να έχουν μια καλύτερη τύχη».
Στο αυξημένο κόστος στέκεται και ο κος Στέλιος με την κα Κατερίνα, σαράντα χρόνια μαζί στη ζωή, στα κτήματα και στο σπίτι. «Δύσκολη η ενασχόληση με τα λαχανικά» λέει η κα Κατερίνα και ο σύζυγός της σημειώνει «αν δεν τα πουλήσεις, τα πετάς, δεν αντέχουν, οπότε αναγκαστικά σε χαμηλότερη τιμή για να «φύγουν»». Κάπως έτσι, με τα δύσκολα και εύκολα της ζωής και της ίδιας δουλειάς πέρασαν τα χρόνια. «Λές και καμιά κουβέντα πάνω στη δουλειά αλλά στο επόμενο βήμα ξεχνιέται και συνεχίζεις» παραδέχονται και σπεύδουν να συμβουλέψουν τους νεότερους να είναι «μαζί στη ζωή μαζί και στη δουλειά, για να αντέξουν».
Και κάπως έτσι, μ αυτή την ευχή, από χείλη αγροτών ειπωμένη αριθμητικά χιλιάδες φορές, «άδειασαν» οικισμοί και οικισμοί στη Ροδόπη. «Ξέμειναν τα χωριά μας από νέους και αυτό δεν είναι καλό» παρατηρούν γνωρίζοντας από πρώτο χέρι την ερημιά της υπαίθρου εκεί κάπου στο μεταίχμιο μιας αγροτικής εποχής που αλλάζει.
φώτο: αρχείο ΕΡΤ
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
