Λασίθι: Μεγάλη Παρασκευή στο Λιμνάκαρο – Εκεί όπου όλα φωνάζουν “Ω γλυκύ μου έαρ”

Μια αξέχαστη Μεγάλη Παρασκευή βιώνουν όσοι αποφασίζουν να ανέβουν μέχρι το οροπέδιο Λιμνάκαρο, στους πρόποδες της κορυφής Σπαθί, στη Δίκτη, στο Λασίθι της Κρήτης.

Εκεί όπου πρωτακούγεται ο Επιτάφιος Θρήνος, μέρα μεσημέρι και όχι βράδυ όπως συνηθίζεται στις εκκλησίες της χώρας, σε ένα σκηνικό μοναδικό, αυτό του αυθεντικού κρητικού ορεινού τοπίου και των φιλόξενων ανθρώπων του. Εκεί όπου αν κάποιος αφήσει την καρδιά και τις αισθήσεις του ελεύθερες θα πάρει την απάντηση στον εναγώνιο, γοερό κλάμα της Παναγίας «Πότε ίδω, Σώτερ, σε το άχρονον φως, την χαράν και ηδονήν της καρδίας μου;»

Στο βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος άνθρωποι όλων των ηλικιών φτάνουν από νωρίς για να πάρουν μέρος στο τελετουργικό του στολισμού του Επιταφίου, της Αποκαθήλωσης, της Ακολουθίας του Επιτάφιου Θρήνου και της Περιφοράς.

Άλλοι έρχονται από τα γύρω χωριά, άλλοι από πιο μακριά. Κάποιοι με τα αυτοκίνητά τους, άλλοι πεζοπορώντας. Το κάλεσμα γίνεται κάθε χρόνο από τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Λασιθίου και αποτελεί ένα κίνητρο για τους λάτρεις της φύσης να πεζοπορήσουν και την Μεγάλη Παρασκευή μέχρι το Λιμνάκαρο για τον Επιτάφιο. Συχνά συμμετέχουν και άλλοι αντίστοιχοι σύλλογοι του νησιού, ενώ την δράση έχουν «αγκαλιάσει» τοπική αυτοδιοίκηση και κάτοικοι των γύρω χωριών. Η πεζοπορία, με τον κατάλληλο εξοπλισμό, μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος μπορεί να γίνει με αφετηρία είτε το χωριό Αβρακόντες Οροπεδίου Λασιθίου είτε τον Άγιο Γεώργιο Οροπεδίου Λασιθίου, ακολουθώντας το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4. Μετά από περίπου 2 ώρες ανάβασης, «κάθαρσης» μέσω της πανέμορφης κρητικής φύσης, το μικρό ξωκκλήσι έχει ήδη φανεί.

Η Ακολουθία του Επιταφίου είναι προγραμματισμένη να αρχίσει στις 11.30 το πρωί. Όμως, οι πρώτοι φτάνουν από νωρίς για τις απαραίτητες προετοιμασίες. Τα τραπέζια, όπου θα προσφερθούν νηστίσιμα εδέσματα μετά την Περιφορά, στήνονται. Πολύχρωμα ευωδιαστά λουλούδια απλώνονται σε τραπέζια ή καταγής και με κλωστές και βελόνες φτιάχνονται οι «κολαΐνες» που θα στολίσουν τον Επιτάφιο. Όλοι βοηθούν. Άλλοι με την εμπειρία τους, όπως η Μαρία Αγαπάκη από τον Άγιο Γεώργιο, που για μία ακόμα χρονιά ήρθε με τη νύφη της στο ξωκκλήσι για την Ακολουθία του Επιταφίου, άλλοι με τις αντοχές και την ενέργειά τους, όπως ο μικρός Νικήτας, που έφτασε με τον πατέρα του και ένα λουλούδι στο χέρι.

Όλοι συνεργάζονται ώστε ο Επιτάφιος και ο Εσταυρωμένος να στολιστούν όπως αρμόζει. Ο ιερέας, αφού έχει τελειώσει την πρωινή λειτουργία σε άλλη εκκλησία της περιοχής, καταφτάνει και η τελετή της Αποκαθήλωσης, με τα μικρά παιδιά να κρατούν την «σινδόνη καθαρά», ξεκινά έξω από το εκκλησάκι.

Έπεται η Ακολουθία του Επιτάφιου Θρήνου, με τη συμμετοχή του κόσμου, που έχει χωριστεί σε δύο ομάδες και ψάλλει τα εγκώμια. Μαζί ψάλλει και η φύση. Τα πουλιά που τιτιβίζουν και το αεράκι που κάνει τα φύλλα να θροΐζουν επιδρούν παρηγορητικά.

Έρχεται η ώρα της Περιφοράς του Επιταφίου, αρχικά γύρω από το εκκλησάκι και στη συνέχεια στην εξοχή. Φύση, άνθρωποι, εγκώμια συνοδεύουν τον Επιτάφιο, βιώνουν την κορύφωση του θείου δράματος, με την βέβαιη προσμονή της Ανάστασης. Μια εικόνα βγαλμένη από την καρδιά της ορθόδοξης παράδοσης, της ελληνικής ευωδιαστής άνοιξης.

Ο Επιτάφιος επιστρέφει στο ξωκκλήσι, παίρνει θέσει στην εξώπορτα της αυλής και ο κόσμος, όπως επιτάσσει η παράδοση, περνά από κάτω, για να δείξει σεβασμό στο Θείο Δράμα και να «λάβει την ευχή».

Η αίσθηση του χρόνου χάνεται και το μόνο που μένει στο τέλος της ημέρας είναι το βίωμα μιας αξέχαστης, μοναδικής εμπειρίας βαθιάς κατάνυξης. Μαζί με ανθρώπους, γνωστούς ή αγνώστους, που μοιράστηκαν χειραψίες, κουβέντες, ψαλμούς, συναισθήματα και κεράσματα κάτω από το διαυγές μεσημεριάτικο φως μιας ξεχωριστής μέρας του Μαΐου. Και με το νου και την ψυχή να θέλουν να φωνάξουν με μια συγκίνηση ωθούμενη όχι από οδύνη πια, αλλά από θαυμασμό για όσα απλόχερα προσφέρονται,: «Ω γλυκύ μου έαρ».

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More