Οι ταινίες της εβδομάδας: Μούμιες, τελετουργίες θανάτου, κραυγές αγωνίας και εγκλωβισμός

Μούμιες, τελετουργίες θανάτου, κραυγές αγωνίας και εγκλωβισμός, την ώρα που αρκούδες δεν υπάρχουν, τα όνειρα είναι ηλεκτρισμένα και ο πρόεδρος εξαφανισμένος, ενώ μια σύγχρονη Αντιγόνη αντιτίθεται στους νόμους των ανδρών… Όλα αυτά σε μία μόνο κινηματογραφική εβδομάδα.

Τελετουργία Θανάτου (Τhe Ritual Killer)

Καθηγητής από το Λετόσο που διδάσκει αφρικανικές σπουδές κινητοποιεί εξυπνάκια φοιτητή του να ερευνήσει τη σύνδεση της ιατρικής και δυσειδαιμονικών πεποιθήσεων για να κερδίσει έναν έξτρα βαθμό. Παράλληλα στον τόπο ενός εγκλήματος, κάποια βότανα επιβεβαιώνουν ότι τεχνικές ζουλού και μούτι είχαν προσφέρει πλεονεκτήματα στον δολοφόνο. Ο ερευνητής, ο καθηγητής [ίσως και ο μαθητής] θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να δουν ποιος Σεγκομια ζητούσε ζωντανή σάρκα και κραυγές. Ο Ραντόκου, ο άνθρωπος μυστήριο, θα κάνει τα πάντα για να μην αποκαλυφθεί ούτε η πρόθεση του, ούτε η ταυτότητα του. Οι θρύλοι και οι παραδόσεις εξυπηρετούν τα ψιλά γράμματα της αστυνομικής περιπέτειας. Οι αποκαλύψεις έχουν μπει περισσότερο για να σοκάρουν παρά να δομήσουν πλοκή και χαρακτήρες.

Κραυγή Αγωνίας (Scream VI)

Με τη Τζίνα Ορτέγα από τη Wednesday να επιστρέφει στον ίδιο ρόλο, το Scream στα χέρια της paramount αναγεννήθηκε. Σε συνέχεια των φόνων του Ghostface, οι τέσσερις επιζήσαντες αφήνουν το Γούντσμπορο πίσω τους και ξεκινούν ένα νέο κεφάλαιο… Μη ρωτάτε αν θα επιστρέψει ο Ghostface. Αν ήταν απών, δεν θα είχαμε κραυγή αγωνίας.

Inside

Ένας κλέφτης έργων τέχνης θα εγκλωβιστεί στο διαμέρισμα που ήθελε να συλήσει. Εκεί, απομονωμένος και εγκλεισμένος, θα προσπαθήσει να επιβιώσει με ανορθόδοξους τρόπους.

Γιατί η τέχνη οφείλει να έχει ένα βαθύτερο νόημα και πολλές φιλοσοφικές ερμηνείες; Αυτό το ερώτημα κλήθηκε να απαντήσει πριν λίγο καιρό η ταινία «Το τετράγωνο». Το Inside του Βασίλη Κατσούπη, θα δοκιμάσει και εκείνο να απαντήσει στο ίδιο ερώτημα· επιλέγει το μονοπάτι του προβληματισμού με χιούμορ αντί της ειρωνείας και για αυτό απογειώνεται. Όπως οι περισσότερες εστιασμένες στον -σχεδόν- μοναδικό χαρακτήρα ταινίες, έτσι και εδώ μέρος της επιτυχημένης αφήγησης βασίζεται στον Γουίλεμ Νταφόε και την εύπλαστη διάθεση του σε άβολο αλλά άκρως προσδιορισμένο περιβάλλον. Χωρίς ερμηνευτικές υπερβολές, σχολιάζει «την τροφή του καλλιτέχνη» μέσα από τα μικρά. Πρόκειται για μία ταινία που θα σας μείνει αξέχαστη.

Οι Μούμιες (Mummies)

Τρεις αρχαίες μούμιες, ένα χαμένο δαχτυλίδι, μια παλαβή περιπέτεια. Το στούντιο της Warner αγκαλιάζει την ισπανική δημιουργικότητα (όπως είχε γίνει πριν λίγα χρόνια με τις περιπέτειες του Ταντέο Τζόουνς που τις διεκδίκησε η Paramount) και διανέμει παγκοσμίως την ταινία «Μούμιες».  

Η παρέα αποτελείται από μία πριγκίπισσα, έναν πρώην αρματοδρόμο, τον μικρό του αδελφό και ένα ήμερο κροκοδειλάκι. Μούμιες στο σύγχρονο Λονδίνο, αστεία γκαγκ και… ευχάριστο σκίτσο.

Αρκούδες δεν Υπάρχουν

Ο πολυβραβευμένος και υπό ασταμάτητες διώξεις για τις πολιτικές του τοποθετήσεις σκηνοθέτης Τζαφάρ Παναχί έρχεται με το «Αρκούδες δεν Υπάρχουν». Με τον ίδιο στον πρωταγωνιστικό ρόλο βλέπουμε τις προσπάθειες ενός δημιουργού στα Ιρανοτουρκικά σύνορα να γυρίσει μια ταινία, με τους ηθοποιούς του του ερμηνεύουν τη δική τους ιστορία απόπειρας διαφυγής στην Ευρώπη. Η ταινία κερδίζει το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στη Βενετία για την εμπνευσμένη πολιτική τοποθέτηση σχετικά με τα σύνορα και τις ελευθερίες.

Έχω Ηλεκτρισμένα Όνειρα

Η Εύα έχει «Ηλεκτρισμένα Όνειρα». Αν και στα 16 της, ακόμα ζει με τη μητέρα και την αδελφή της. Μια εσωτερική αναζήτηση την οδηγεί να πλησιάσει περισσότερο τον αποξενωμένο πατέρα της που όμως περνάει μια αυτοκαταστροφική περίοδο. Θα μπορέσει να τον βοηθήσει και μέσα από αυτή την εμπειρία να γνωρίσει περισσότερο τον εαυτό της; Η ταινία τιμήθηκε με Χρυσό Αλέξανδρο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ο εξαφανισμένος πρόεδρος (The Vanished President / Le Tigre et le président)

Τον Ιανουάριο του 1920, ο Paul Deschanel, ένας Γάλλος πολιτικός ελάχιστα γνωστός στο ευρύ κοινό, κέρδισε απροσδόκητα τις προεδρικές εκλογές εναντίον του Georges Clemenceau, ηγέτη του Συμβουλίου των Υπουργών. Ο Deschanel (Le Président) ήταν ένας εκκεντρικός άνθρωπος και ένας πολιτικός ιδεαλιστής που ήθελε να μεταμορφώσει τη χώρα του. Ο Clemenceau (Le Tigre) θεωρήθηκε ότι οδήγησε τη Γαλλία στη νίκη κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αντιγόνη

Αυτή η «Αντιγόνη» πρόκειται για μια σύγχρονη διασκευή της κλασικής ελληνικής τραγωδίας που εντάσσεται αφηγηματικά στον κοινωνικό ρεαλισμό. Η νεαρή Αντιγόνη αντιτίθεται στον κόσμο και τους νόμους των αντρών με τα δικά της σύνολα αξιών. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα διασκευή του 2019 με τη δράση να λαμβάνει χώρα σε μια δικαστική αίθουσα. Μετρημένες ερμηνείες, χρήση της διακειμενικότητας στις μεταγραφές των νοημάτων, ζωντανή μεταφορά και αφήγηση.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More