Πόσο η σύγκρουση στη Γάζα διεθνοποιείται; – Συζήτηση με τον καθηγητή Σωτήρη Ρούσσο
Οι διεθνείς διαστάσεις που λαμβάνει η σύγκρουση στη Γάζα, η ερμηνεία των δηλώσεων του ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα, η τελευταία επίσκεψη Μπλίνκεν στο Ισραήλ και η σύνοδος που συγκλήθηκε στο Αμάν της Ιορδανίας με συμμετοχή του Αμερικανού ΥΠΕΞ και συναδέλφων του των μετριοπαθών αραβικών χωρών της περιοχής και της Παλαιστινιακής Αρχής, αλλά και το νέο πολιτικό και ψυχολογικό χάσμα που διαφαίνεται να ανοίγει, εξ αιτίας κι αυτής της κρίσης, μεταξύ της Δύσης και του αραβοϊσλαμικού κόσμου, καθώς και μέρους αυτού που αποκαλείται «Παγκόσμιος Νότος», ήταν τα θέματα της εκπομπής του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου «Με το Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο» (Α’ Πρόγραμμα, Σάββατα και Κυριακές 12.00-13.00). Καλεσμένος ήταν ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Θρησκειών της Μέσης Ανατολής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου Σωτήρης Ρούσσος.
Η πολυαναμενόμενη με μεγάλο ενδιαφέρον έως και αγωνία από αρκετές πλευρές ομιλία του πνευματικού ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα κινήθηκε τελικά σε μια γραμμή ηθελημένης αμφισημίας. Επαίνεσε τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς, προσθέτοντας ωστόσο ότι αποτέλεσαν 100% παλαιστινιακή απόφαση και αιφνιδίασαν και την ίδια τη Χεζμπολάχ. Η νίκη της Χαμάς είναι προς το εθνικό συμφέρον όλων των γειτονικών χωρών και κατεξοχήν του Λιβάνου, υποστήριξε, ενώ απευθυνόμενος στα αραβικά κράτη τα κάλεσε να προχωρήσουν, τουλάχιστον, σε εμπάργκο στο Ισραήλ και να εξασφαλίσουν το άνοιγμα του περάσματος της Ράφα. Σε όσους θα επιθυμούσαν εντονότερη εμπλοκή της Χεζμπολάχ στις συγκρούσεις, απάντησε ότι ήδη από τη λιβανική πλευρά των συνόρων διεξάγεται πόλεμος, με νεκρούς, ο οποίος απασχολεί μεγάλο μέρος των ισραηλινών δυνάμεων. Αναφερόμενος στο ρόλο των ΗΠΑ είπε : “Αν οι Αμερικανοί επιθυμούν να μην επεκταθεί η σύγκρουση, ας πάψουν να μας απειλούν”, προειδοποιώντας ότι η Χεζμπολάχ έχει λάβει τα μέτρα της απέναντι στην παρουσία πολεμικών πλοίων στην ανατολική Μεσόγειο. Απευθυνόμενος, επίσης, προς το Ισραήλ τόνισε ότι όλες οι επιλογές παραμένουν στο τραπέζι και ότι αν πληγούν Λιβανέζοι άμαχοι, η Χεζμπολάχ θα απαντήσει αναλόγως. Ο Νασράλα, εν τέλει, έκανε μια επίδειξη δύναμης, με την εξ αποστάσεως ομιλία του προς πέντε μεγάλες συγκεντρώσεις στον Λίβανο, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείπει και τη γραμμή της αυτοσυγκράτησης. Από τον κ. Ρούσσο ζητείται να αξιολογήσει αυτή την ομιλία του ηγέτη της πιο ισχυρής ένοπλης αντι-ισραηλινής οργάνωσης της περιοχής, η άμεση ανάμειξη της οποίας στην κρίση της Γάζας θα άλλαζε το επίπεδο της σύγκρουσης και όπως φοβούνται πολλοί θα προκαλούσε μια σοβαρή διάχυση της στην περιοχή.
Πάντως, ο Νασράλα στην ομιλία του χαιρέτησε τις πράξεις των “αδελφών” στο Ιράκ και την Υεμένη, εννοώντας τις επιθέσεις από ισλαμικές οργανώσεις με πυρά εναντίον αμερικανικών βάσεων στο πρώτο και την προσπάθεια των Χούθι να στείλουν πυραύλους εναντίον του Ισραήλ, πάνω από τον ουρανό της Σ. Αραβίας και της Ερυθράς Θάλασσας. Ωστόσο, πέραν αυτών των ενεργειών και της περιορισμένης ανταλλαγής πυρών μεταξύ Χεζμπολάχ και Ισραηλινών στο Ν. Λίβανο και το Β. Ισραήλ, δεν υπάρχει μεγαλύτερη εμπλοκή στρατοπέδων στην περιοχή, οι δε απειλές του Ιράν παραμένουν σε επίπεδο ρητορικής. Επομένως θα έλεγε κανείς ότι επί του παρόντος οι κυριότεροι παράγοντες για μια ευρύτερη διάχυση της κρίσης παραμένουν υπό έλεγχο;
Ωστόσο, παρακολουθώντας και την αλλαγή στάσης απέναντι στο Ισραήλ – θέλοντας και μη- ακόμη και των μετριοπαθών αραβικών χωρών (Αίγυπτος, Ιορδανία) κι εκείνων που είχαν προχωρήσει στις συμφωνίες του Αβραάμ (Μπαχρέιν, ΗΑΕ, Μαρόκο, Σουδάν) ή που ετοιμάζονταν να το κάνουν (Σ. Αραβία, Ομάν) τη νέα αντιπαράθεση της Άγκυρας με το Τελ Αβίβ κλπ, μπορούμε να μιλούμε για καινούργιες γεωπολιτικές πραγματικότητες και ισορροπίες στη Μ. Ανατολή ;
Kαι τελικά, πέραν των στρατοπέδων στην περιοχή, η «νέα εποχή» που εισέρχεται η Μ. Ανατολή μετά την 7η Οκτωβρίου αναμένεται να επηρεάσει ευρύτερες, ίσως παγκόσμιες, ισορροπίες. Ο κ. Ρούσσος ερωτάται, λοιπόν, αν κατά μια αναλογία με το διαχωρισμό του κόσμου λόγω Ουκρανικού, έτσι και εδώ παρακολουθούμε όλες τις δυτικές χώρες (με την εξαίρεση κάποιων μειοψηφιών στο εσωτερικό τους) να στηρίζουν το Ισραήλ, αλλά και να δημιουργούν ένα νέο ψυχολογικό/γεωπολιτικό ρήγμα με τον αραβικό κι ευρύτερα τον ισλαμικό κόσμο, την ίδια στιγμή που Ρωσία και Κίνα παίρνουν διαφορετικές θέσεις. Από την άλλη βλέπουμε και στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού κράτη της Λ. Αμερικής με αριστερές κυβερνήσεις (Βολιβία, Περού, Χιλή, Βραζιλία) να διακόπτουν, να παγώνουν ή να επιδεινώνουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ. Ακόμη, επίσης και έργα γεωοικονομικής σημασίας επηρεάζονται, όπως ο κυοφορούμενος IMEC (India – Middle East – Europe Economic Corridor /), που σχεδιαζόταν να παρακάμψει την Κίνα, αλλά και την Τουρκία, οι φιλοδοξίες του Ισραήλ αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου να γίνουν κόμβος εξαγωγής φυσικού αερίου προς την Ευρώπη κ.α.
Τέλος, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν επισκέφθηκε το Ισραήλ για μια επιπλέον φορά, σε μια ακόμη προσπάθεια προώθησης της πολιτικής των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης, που επιδιώκει μια δύσκολη ισορροπία: Από τη μια η Ουάσιγκτον συντάσσεται πλήρως με το Ισραήλ στο δικαίωμά του για άμυνα, σπεύδει να το εξοπλίσει, να στείλει αεροπλανοφόρα στην περιοχή και συμφωνεί με ειδικές επιχειρήσεις που θα εξουδετερώσουν τη φυσική παρουσία και την υλική υποδομή της Χαμάς. Από την άλλη, προσπαθεί προσεκτικά να αποτρέψει το Ισραήλ από επιχειρήσεις που θα έχουν μαζικούς αριθμούς θυμάτων μεταξύ των αμάχων και θα δημιουργήσουν αδιαχείριστες καταστάσεις στην ίδια τη Γάζα, αλλά και διάχυση της κρίσης στην ευρύτερη περιοχή. Και το ζήτημα είναι πόσο ρεαλιστική και πετυχημένη μπορεί να αποβεί αυτή η πολιτική;
www.ertnews.gr
Διαβάστε περισσότερα… Read More
