Estelle Getty: Το «Χρυσό Κορίτσι» θα είναι αιώνια κοντά μας

Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 100 ετών. Η Estelle Getty, το εκκεντρικό κορίτσι με τη σαρωτική καριέρα τα τελευταία 20 χρόνια της, έφυγε από τη ζωή το 2008 στις 22 Ιουλίου, 3 μέρες πριν τα γενέθλια της.

Η προσφορά της ήταν σθεναρή και ανεξάντλητη τα χρόνια που η φήμη της γιγαντώθηκε: έχει γίνει συνώνυμο της μακράς προσπάθειας υποστήριξης των ασθενών με AIDS/HIV όπως και της ρεαλιστικής αποτύπωσης μοντέλων ομοφυλόφιλων στη μικρή -και μεγάλη- οθόνη. Αρκετοί από την LGBTQ ταυτίστηκαν με την αντισυμβατική ηρωίδα της στα «Χρυσά Κορίτσια», τη Σοφία Πετρίλο, που ήξερε να τα λέει έξω από τα δόντια και να αγκαλιάζει κάθε τί που ήταν εκτός νόρμας στο συντηρητικό τηλεοπτικό κοινωνικό σύνολο.

Τα «Χρυσά Κορίτσια». Από αριστερά προς τα δεξιά: Estelle Getty, Rue McClanahan, Bea Arthur, Betty White (AP Photo)

Με ύψος μόλις 1.49 (κάποιοι υποστήριζαν ότι ήταν ακόμα πιο κοντή), η ηθοποιός δυσκολεύτηκε να ενταχθεί στον χώρο του θεάματος. Ελάχιστες ταινίες είχε στο βιογραφικό της πριν την έναρξη της σειράς «Χρυσά Κορίτσια» και οι ρόλοι της ήταν μικροί και καρατερίστικοι· περισσότερο αξιομνημόνευτοι αυτοί στο «Tootsie» (1982), «Μάσκα» (1985) και «Mannequin» (1987).

Ακόμα όμως και αυτά τα μικρά περάσματα ήταν αποτέλεσμα της θεατρικής της επιτυχίας στο ρόλο της κυρίας Beckoff στο «Torch Song Trilogy» που με επιτυχία μεταφέρθηκε από off-Broadway, στην καρδιά του Broadway. Το θεατρικό καταπιανόταν με την ιστορία ενός ομοφυλόφιλου άντρα, του Άρνολντ, που εργαζόταν ως Drag Queen στις αρχές του ’70 και ερωτεύτηκε έναν αμφισεξουαλικό άντρα. [Στη συνέχεια μεταφέρθηκε και σε κινηματογραφική ταινία με την Αν Μπάκροφτ στον ρόλο που εκείνη υποδύθηκε στο θεατρικό σανίδι]. Τότε, για πρώτη φορά δέχτηκε τη θεατρική αποδοχή και μια μεγάλη αγκαλιά από το gay κοινό. «Δεν μπορώ να κάνω αστεία για τους ομοφυλόφιλους» έλεγε. «Έχω πολλούς φίλους που περνάνε δύσκολα από τον ρατσισμό που δέχονται».

Θα χάσει έναν κοντινό της φίλο αλλά και τον ανιψιό της από AIDS και αυτοστιγμή θα γίνει πρέσβειρα υποστήριξης ασθενών με HIV, σε εποχές που θεωρούνταν μειονότητα και ήταν εξοστρακισμένοι από τον χώρο εργασίας, τις οικογένειες τους, την τοπική κοινωνία. Σε συνέντευξη της στον Frank Sanello το 1989, θα αναφέρει: «Έχω ζήσει στο χώρο του θεάματος όλη μου τη ζωή και η πλειοψηφία των φίλων μου είναι ομοφυλόφιλοι. Δεν το αρνούμαι αυτό. […] Πολλοί φίλοι μου έχουν πεθάνει από AIDS».

Μαζί με τις Bea Arthur, Rue McClanahan, και την παρ’ ολίγες στιγμές αιωνόβια Betty White, έχτισαν τον θρύλο των ηρωίδων που κράτησε από το 1985 μέχρι το 1992 (οι τρεις εκ των τεσσάρων συνέχισαν έναν ακόμα χρόνο με το spin-off της σειράς, που όμως δεν είχε μεγάλη επιτυχία).

(AP Photo/Nick Ut, File)

Η Estelle Getty δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο χαρακτήρας που έπλασε θα έμπαινε σε κάθε σπίτι και θα ήταν ο συγκολλητικός κρίκος οικογενειακών διαφορών που διαιωνίζονταν. Στη μεγάλη της χαρά, με την ολοκλήρωση της πρώτης σαιζόν, δυσκολεύτηκε να αντιληφθεί ότι η εικόνα της υπερήλικης γυναίκας θα την ακολουθούσε μεταμορφώνοντας τη «στη γιαγιά που όλοι είχαμε ή θα θέλαμε να έχουμε». Έτσι, επιστρέφοντας ανανεωμένη και με λίφτινγκ για τη δεύτερη σαιζόν της σειράς στα πλατώ, αναστάτωσε τον σκηνοθέτη και τη μακιγιέζ, που έπρεπε να σπαταλούν ολόκληρες ώρες για να τη γερνάνε. Βλέπετε, αν και ερμήνευε τη μητέρα της Bea Arthur, είχαν μόλις έναν χρόνο διαφορά.

(AP Photo/Steve Dakes)

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της οδηγήθηκε σε προχωρημένο αλτσχάιμερ, με αποτέλεσμα να εκπληρώσει ακούσια το μοντέλο της ηρωίδας της, Σοφία, που φοβόταν να καταλήξει σε «οίκο προστασίας ενηλίκων». [τηλεοπτικά στο Shaddy Pines].

Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 100 ετών… και οι θαυμαστές της δεν την ξεχνάνε. Ένας από αυτούς επισκέφτηκε το νεκροταφείο και της έδωσε το αγαπημένο της δώρο, το τσίζκεικ που σε κάθε επεισόδιο των «χρυσών Κοριτσιών» φρόντιζε να καταβροχθίζει.

Ως συνώνυμο της απενοχοποιημένης pop κουλτούρας, και άλλοθι της δεύτερης ευκαιρίας στην Τρίτη ηλικία, πέρασε και από ένα επεισόδιο της «Νταντάς Αμέσου Δράσεως», με τη Φραν Ντρέσερ να την υμνεί σε μόλις ελάχιστες κοινές στιγμές τηλεοπτικής συνύπαρξης. Αν ζούσε σήμερα, σίγουρα θα ήταν πρωτεργάτης στην απεργία του SAG και αρωγός σε κάθε τί που υπογράμιζε ότι τα δεδομένα είναι για να ανατρέπονται.

Μας λείπει ήδη πολύ… αλλά ευτυχώς τα επεισόδια της γνωστής σειράς επανήλθαν στην πλατφόρμα του Disney+.

Για την ιστορία, και η ΕΡΤ μετέφερε την τηλεοπτική σειρά «Τα Χρυσά Κορίτσια» στη μικρή οθόνη. Τον ρόλο της υποδύθηκε η Ντίνα Κώνστα (που και αυτή έφυγε από τη ζωή ταλαιπωρημένη από τη νόσο του Αλτσχάιμερ).

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More