Δ. Παπαδημητριάδης στο Πρώτο: Τα παιδιά που μεγαλώνουν στις ομόφυλες οικογένειες δεν έχουν καμία αξιοσημείωτη διαφορά σε σχέση με τα ετερόφυλα παιδιά που να απασχολεί την επιστήμη (audio)

Στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «ZOIGR» βρέθηκε καλεσμένος ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης, Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής, ο οποίος συνομίλησε με τη δημοσιογράφο Χριστίνα Βίδου, για θέματα που αφορούν το γάμο, την ισότητα και την υιοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια.

«Τα παιδιά που μεγαλώνουν στις ομόφυλες οικογένειες δεν έχουν καμία αξιοσημείωτη διαφορά σε σχέση με τα ετερόφυλα παιδιά που να απασχολεί την επιστήμη» δήλωσε ο κ. Παπαδημητριάδης στην αρχή της συνομιλίας του με τη δημοσιογράφο.

«Οι επιστημονικές έρευνες έχουν καταλήξει σε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Αυτές λοιπόν, οι επίσημες θέσεις δεν λένε τίποτα περισσότερο από το ότι τα παιδιά, για παράδειγμα, που μεγαλώνουν στις ομόφυλες οικογένειες, δεν υπολείπονται αναπτυξιακά ούτε στο συναίσθημα, ούτε στην κοινωνική ένταξη, ούτε στην ψυχική τους ανάπτυξη σε σχέση με τα παιδιά που μεγαλώνουν από ετερόφυλους γονείς, όσο αυτό και αν ξενίζει ή προκαλεί την απορία στους ανθρώπους που δεν είχαν καμία βιωματική συσχέτιση με τους άλλους, τους διαφορετικούς ανθρώπους από εκείνους που έχουν αυτό τον σεξουαλικό προσδιορισμό. Η πραγματικότητα είναι μια: ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν στις ομόφυλες οικογένειες δεν έχουν καμία αξιοσημείωτη διαφορά σε σχέση με τα ετερόφυλα παιδιά που να απασχολεί την επιστήμη».

«Δεν είναι καθόλου εύλογο να σκεφτόμαστε ότι οι γονείς επηρεάζουν το σεξουαλικό προσδιορισμό των παιδιών τους» σημείωσε εν συνεχεία της συνομιλίας τους ο κ. Δημήτρης Παπαδημητριάδης συμπληρώνοντας το εξής: «διότι αν συνέβαινε αυτό δεν θα είχαμε ομοφυλόφιλα παιδιά από ετεροφυλόφιλους γονείς. Όμως, η επιστήμη μας ασχολήθηκε με αυτό, το μελέτησε και σε ό, τι αφορά λοιπόν τα επιστημονικά συμπεράσματα, δεν προκύπτει πουθενά ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονιών επηρεάζει τον προσανατολισμό των παιδιών τους. Ούτε και στα ομόφυλα ζευγάρια. Τουναντίον μάλιστα, κατά το ίδιο ποσοστό που υπάρχει στο γενικό πληθυσμό, κατά το ίδιο ακριβώς ποσοστό, τα παιδιά των ομόφυλων οικογενειών είναι ετεροφυλόφιλα και λοιπά».

Έπειτα, ερωτηθείς αν υπάρχει περίπτωση να αφήσει στο παιδί κάποιο βάρος το γεγονός ότι δεν θα πει ‘’μαμά’’, αν το ζευγάρι είναι άνδρες ή δεν θα πει ‘’μπαμπά’’, αν το ζευγάρι είναι γυναίκες και το αν η αγάπη είναι αυτό που τελικά παίζει ρόλο υπογραμμίζει «έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι δεν είναι το φύλο των γονιών, το γονικό φύλο, αυτό που παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο, αλλά οι γονικές δεξιότητες. Σημαίνει δηλαδή την ικανότητα των γονέων, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσδιορισμού τους, να παρέχουν ένα σταθερό περιβάλλον με αγάπη και ασφάλεια στα παιδιά τους. Τα παιδιά τα μεγαλώνει κανείς με φροντίδα ελπίζω και μαθαίνουν αυτό που ακριβώς βλέπουν γύρω τους ως κανονικό, ως αποδεκτό, διότι ακριβώς όπως είπα, αν έχουν οι ομόφυλοι γονείς αυτή τη μεγάλη προσοχή στην ανατροφή των παιδιών τους, δεν αναμένεται τα ίδια τα παιδιά να διερωτώνται αν είναι η οικογένειά τους καλής ποιότητας ή όχι. Τουναντίον, απολαμβάνουν μια πολύ υποστηρικτική οικογένεια, πολύ αγαπημένη και πολύ ασφαλή».

Τέλος, σχετικά με τα δικαιώματα που πρέπει να έχουν τα ομόφυλα ζευγάρια και τα παιδιά τους ο κ. Παπαδημητριάδης επισημαίνει «έχει μεγάλη σημασία η νομική κατοχύρωση των δικαιωμάτων αυτών γιατί βοηθά την κοινωνία να κάνει βήματα και έτσι να μην υπάρχει πλέον η διαφορετικότητα η οποία με κάποιον τρόπο συντηρείται ακόμα και από τη λειτουργία της πολιτείας απέναντι στους ανθρώπους που δεν είναι ίδιοι ακριβώς με την πλειονότητα. Και νομίζω ότι αν κατοχυρώσουμε νομικά τα δικαιώματα, πραγματικά, φεύγει το στίγμα, σταματάει κανείς να νιώθει ότι διαφέρει από τους άλλους και αυτό θέλουμε. Επιδιώκουμε λοιπόν, μια κοινωνία στην οποία είμαστε όλοι αγαπημένοι, όπου θα μειωθούν φαινόμενα διακρίσεων, φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, νεανικής παραβατικότητας, όπου θα μπορούμε να συνυπάρξουμε όλοι πολύ ειρηνικά, όπου όλοι αποδεχόμαστε όλους-όπου υπάρχει δηλαδή και επικρατεί η ανοχή και η επιείκεια απέναντι στους άλλους. Αυτό επιδιώκουμε. Πρέπει λοιπόν όλες οι πολιτικές μας, όλες οι προσπάθειες που κάνει ο καθένας μας στη γειτονιά του, μέσα στο σπίτι μας, στο οικογενειακό μας τραπέζι, να έχει αυτό ως σκοπό: Ο σκοπός μας είναι μια κοινωνία δεκτική, συμπεριληπτική, με επιείκεια και ανοχή».

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More