Ντάνυ Ροβίρα στο ertnews.gr: Eλπίζω η ταινία “Mediterraneo” να μας ξυπνήσει την ενσυναίσθηση

Ο Ντάνυ Ροβίρα είναι ίσως ο πιο πετυχημένος stand up comedian της Ισπανίας. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ήταν μια από τις πιο εμπορικές ταινίες στην ιστορία της χώρας του, το «Έρωτας αλά Ισπανικά». Και το σίκουελ «Έρωτας αλά Καταλανικά» είχε την ίδια πορεία. Εκεί γνώρισε την επί πολλά χρόνια σύντροφο του καθώς έπαιζε τον αντίζηλό της.

Αν και έχει κατά κάποιο τρόπο χαρακτηριστεί ως ηθοποιός κωμωδίας, με τον Marcel Barrena, σκηνοθέτη της ταινίας «Mediterráneo», έχει αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης. Εκεί αφήνεται με άνεση να εξερευνήσει το ταλέντο του σε δραματικούς ρόλους. Η αρχή έγινε με την ταινία «100 μέτρα» που υποδύθηκε τον Ramon, έναν άνθρωπο που παρά την πάθηση του (σκλήρυνση κατά πλάκας), ξεπέρασε όλα τα εμπόδια και έπιασε τον στόχο του, να τρέχει στα 100 μέτρα χωρίς υποστήριξη.

Και σε αυτή την ταινία όμως υποδύεται ένα χαρακτήρα εμπνευσμένο από ανθρώπους που βρέθηκαν στο νησί της Λέσβου για να παρέχουν τη βοήθεια τους αλλά στη συνέχεια αφιέρωσαν μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στην προσφορά. Με αφορμή αυτή την ταινία του, μιλήσαμε στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.

Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Ρωμανό Λιζάρδο

-Μπορείτε να μιλήσετε λίγο για την εμπειρία σας στα γυρίσματα στην Ελλάδα;

-Πρώτα απ’ όλα, νομίζω ότι αγάπησα την Ελλάδα. Μου φαίνεται ότι άνθρωποι και τόπος μοιάζει με εμάς [την Ισπανία και τους Ισπανούς] ή έστω εμείς είμαστε πολύ παρόμοιοι με εσάς. Ήταν υπέροχο να κάνω γυρίσματα στην πόλη της Αθήνας. Η ίδια η πόλη ήταν υπέροχη και κατ’ επέκταση όλο το τμήμα της Αττικής. Ήταν υπέροχο. Θέλω να επιστρέψω στην Ελλάδα χωρίς να χρειάζεται να πάω στη δουλειά! Να πάω στην Ελλάδα για να απολαύσω, γιατί στο τέλος είναι πολλές ώρες γυρισμάτων. Είναι 12, 13 ώρες γυρισμάτων και ανυπομονούσα να επισκεφτώ περισσότερα μέρη στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα είναι εκεί για χιλιάδες χρόνια… Δεν νομίζω ότι θα την μετακινήσει κανείς, οπότε θα επιστρέψω. Ήταν μια φανταστική εμπειρία.

-Το θέμα της ταινίας είναι η σημασία της ενότητας στις σημερινές κοινωνίες. Τί σημασία έχει αυτό το μήνυμα και αυτή η ταινία για εσάς για την καριέρα σας;

-Λοιπόν, για την καριέρα μου ως ηθοποιός, εξακολουθεί να είναι ένα έργο στο οποίο ερεύνησα πραγματικά αρχεία, όχι μόνο σε σχέση με τον χαρακτήρα μου, του Γεράρ, αλλά νομίζω ότι αυτό το έργο, στην περίπτωσή μου, ξεπερνά όσα έχω ήδη κάνει. Είναι ένα έργο στο οποίο, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για αληθινή μυθοπλασία ή ταινία που «ψυχαγωγεί», είναι πολύ σημαντικό για εμένα γιατί κάνει ηχηρό αυτό που συμβαίνει, το οποίο είναι φρικτό. Όλο αυτό λαμβάνει χώρα στην υπέροχη μεσογειακή μας θάλασσα. Όπως είπε ο Σερράτ, από την Αλγεσίρα μέχρι την Κωνσταντινούπολη, είθε αυτή η υπέροχη θάλασσα να αρχίσει να μετατρέπεται σε έναν λάκκο από ανθρώπους που προσπαθούν να είναι ευτυχισμένοι, φεύγοντας από τη χώρα τους. Είναι φρικτό. Είναι, νομίζω ότι είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Και αυτή η ταινία, επειδή συνεισφέρει με τους κόκκους της στην άμμο, υπογραμμίζει ότι όλοι κάνουν πως δεν βλέπουν το πρόβλημα, σα να μην συμβαίνει · όμως και συμβαίνει και υπάρχουν μάτια για να το δουν. Συνεχίζει και συμβαίνει ακόμα, αλλά κανείς δεν το ξέρει. Στη συνέχεια, αυτή η ταινία είναι σημαντική για να ξεκινήσει ο διάλογος και να το κάνουν κάπως πιο ξεκάθαρο και που μας κάνουν να σκεφτούμε, -έστω οι επιστήμονες-, πόσο τυχεροί είμαστε που γεννηθήκαμε εκεί που γεννηθήκαμε. Στη συνέχεια, να μας ξυπνήσει αυτή την ικανότητα ενσυναίσθησης που νομίζω ότι όλοι πρέπει να αναπτύξουμε, γιατί αύριο θα μπορούσαμε να είμαστε αυτοί που για έναν πόλεμο ή για μια κλιματική έκτακτη ανάγκη, θα μπορούσαμε να μεταναστεύσουμε και θα μπορούσαμε και θα χρειαζόμασταν τη βοήθεια άλλων. Τότε νομίζω ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτούς που δυσκολεύονται, όπως θα θέλαμε να μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι, αν ξαφνικά εσύ ως Έλληνας, εγώ ως Ισπανός έπρεπε να φύγουμε από τη χώρα μας. Εύχομαι ποτέ να μη χρειαστεί να συμβεί, για αυτό πρέπει να μπούμε στα ρούχα τους.

-Όσο ήσασταν στην Ελλάδα, μάθατε κάτι στα Ελληνικά;

-Λέξεις στα ελληνικά; Λατρεύω την ελληνική γλώσσα. Σπούδασα 1 έτος αρχαία ελληνικά. Υπάρχει λοιπόν μια λέξη από τα αρχαία ελληνικά που μου αρέσει πολύ. Είναι η λέξη που χρησιμοποιούσαν για τους ηθοποιός στα αρχαία ελληνικά: «υποκριτές». Και νομίζω ότι είναι πολύ ωραίο, γιατί εδώ, στην Ισπανία, υποκριτής, είναι το άτομο που «φοράει μάσκα» που δείχνει άλλος από αυτόν που είναι πραγματικά. Τότε είχε άλλη σημασία και νομίζω ότι είναι όμορφο. Θέλω να πω, πραγματικά απολαμβάνω την ετοιμολογία, γιατί στα ισπανικά πολλές λέξεις προέρχεται από τα ελληνικά και μου αρέσει όταν καταλαβαίνω μια λέξη. Teo. A, θεός, σημαίνει Θεός, Θεόδωρος, «δώρο του Θεού». Ω, τι όμορφο που είναι. Πανδώρα. Δώρο. Όλα τα δώρα. Αγαπώ τα ελληνικά, Τα λατρεύω!

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στους Έλληνες ηθοποιούς που συνεργάστηκε και του έχουν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Στο cast από ελληνικής μεριάς παίζουν η Γιώτα Φέστα, ο Βασίλης Μπισμπίκης, ο Γιάννης Νιάρος, ο Δρόσος Σκώτης, ο Στάθης Σταμουλακάτος και πολλοί άλλοι.

Διαβάστε επίσης: Ο σκηνοθέτης του “Mediterraneo: Ο νόμος της θάλασσας” Marcel Barrena, μιλάει στο ertnews.gr

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More