Ν. Χριστοδουλάκης στο Πρώτο: Μείζων προτεραιότητα να εξυψώσουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο (audio)

Η στράτευση των ανθρώπων του ακαδημαϊκού χώρου υπέρ των δημοσίων πανεπιστημίων «με το τρίπτυχο, οικονομική στήριξη και ανάπτυξη, αξιολόγηση και σεβασμό στην ακαδημαϊκή διαδικασία και αντιμετώπιση της βίας και της ανομίας, η οποία πάρα πολλές φορές πλήττει ανεπανόρθωτα το κύρος και την εύρυθμη λειτουργία των Πανεπιστημίων» είναι αυτό που απαιτείται, ανέφερε ο Νίκος Χριστοδουλάκης, ομότιμος καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου, πρώην υπουργός Οικονομικών επί κυβέρνησης Σημίτη και επικεφαλής του Ινστιτούτου για τη Σοσιαλδημοκρατία, In Social ερωτηθείς για την ίδρυση των μη κρατικών πανεπιστημίων, στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή ο κ. Χριστοδουλάκης παραδέχθηκε πως ένα ιδιωτικό κολέγιο «μπορεί να είναι αρκετά πιο οργανωμένο από ένα διαλυμένο ίδρυμα, το οποίο μπορεί να βρεθεί κάπου, κάποτε να έχει πολύ σοβαρά προβλήματα αλλά αυτό είναι μια πρόκληση για να διορθώσουμε τα τελευταία, όχι για να τα οξύνουμε».

Ο κ. Χριστοδουλάκης, επισήμανε πως υπάρχουν μερικά «μεγάλα ερωτηματικά».

«Το πρώτο ερωτηματικό είναι, αυτό το οποίο έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση ότι της αρέσει το κυπριακό μοντέλο. Το κυπριακό μοντέλο είναι εξαιρετικά ιδιάζον, παράξενο, το οποίο έγινε απλώς και μόνο για να απορροφά όσους δεν μπαίνουν στα ελληνικά πανεπιστήμια, σε ορισμένες σχολές, κυρίως γιατρούς, λογιστές και μηχανικούς και δικηγόρους, οι οποίοι θα θέλανε κατά τον άλφα βήτα τρόπο να κληρονομήσουν την πελατεία των γονέων τους. Γι’ αυτό κυρίως έγιναν τα ιδιωτικά κυπριακά πανεπιστήμια, τα οποία πιστεύω ότι δεν έχουν καμία θέση στην Ελλάδα. Είναι απόλυτα επιχειρηματικά και κατά την άποψή μου αμφιλεγόμενης εκπαιδευτικής αξίας αλλά αυτό θα φανεί βεβαίως στην αξιολόγηση» είπε αρχικά. Στη συνέχεια, σημείωσε πως «δεν υπάρχει κανένα ώριμο σχέδιο, το οποίο μας λέει ότι ενδιαφέρονται σοβαρά πανεπιστήμια να έρθουν από το εξωτερικό», ενώ προσέθεσε πως αν ένα πανεπιστήμιο, όπως της Οξφόρδης ή το Κέμπριτζ, θέλει να έρθει στην Ελλάδα να συνεργαστεί, αυτό μπορεί να γίνει και με τα δημόσια πανεπιστήμια, ενώ ήδη, συμπλήρωσε, υπάρχουν διάφορες πολύ καλές διεθνείς συμμαχίες ελληνικών τμημάτων με πολύ καλά ξένα πανεπιστήμια.

«Τρίτον, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτή η πρεμούρα να γίνει εδώ και τώρα, Δηλαδή γιατί έπρεπε να ψηφιστεί το Φεβρουάριο όλο αυτό το νομοσχέδιο, ενώ ξέρουμε, όπως έχει πει η κυβέρνηση η ίδια, ότι οι αιτήσεις για τα πρώτα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα γίνουν σε δυόμιση χρόνια, στο τέλος του 2025, έτσι ώστε να δουλέψουν το 2026. Αυτό μου κάνει τεράστια εντύπωση. Δηλαδή, αφού ήταν έτσι, αφού είναι τόσο μεγάλο το χρονικό τράτο, γιατί δεν περίμενε η κυβέρνηση να περάσει πρώτα μια συνταγματική αλλαγή, που τώρα έχει σηκώσει θύελλες σε όλη την κοινωνία με αυτό που επιχειρεί, να στραμπουλήξει τις προβλέψεις του άρθρου 16, έτσι ώστε να το ερμηνεύσει ως ένα πλαίσιο που δυνητικά επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό μου κάνει μεγάλη εντύπωση.

Ο κ. Χριστοδουλάκης, προέβη στην εκτίμηση ότι σε μεγάλο βαθμό αυτά θα οδηγήσουν σε μία τρομερή πίεση από τα υφιστάμενα ιδιωτικά κολέγια να πανεπιστημιοποιηθούν.

«Και θα πιέζουν, θα λένε εμείς είμαστε εδώ, δεν είναι κανείς άλλος, εμείς θα δώσουμε την διέξοδο στην ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση και ούτω καθεξής. Εγώ φοβάμαι ότι τέτοιες πιέσεις αναπόφευκτα θα αναπτυχθούν οσονούπω, αμέσως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, θα με θυμηθείτε, διότι διαβάζω κιόλας διάφορες ανακοινώσεις που βγαίνουν από τα κολέγια. Τα κολέγια είναι πάρα πολλά» είπε χαρακτηριστικά.

«Και το άλλο, το οποίο επίσης μου κάνει εντύπωση και δεν βλέπω να θίγεται επαρκώς στον δημόσιο διάλογο, είναι ότι μιλάμε για πανεπιστήμια και νομίζω πολύ καλά κάνουμε και υπάρχουν οι διαμαρτυρίες, ενστάσεις, οι αντιρρήσεις και ούτω καθεξής. Αυτός είναι ένας τομέας, αλλά από την άλλη μεριά έχουν δοθεί επί προηγούμενης κυβερνήσεως επαγγελματικά δικαιώματα σε δεκάδες χιλιάδες αποφοίτους ιδιωτικών κολεγίων. Δηλαδή αυτή τη στιγμή που μιλάμε ότι ενδέχεται να έρθουν ιδιωτικά πανεπιστήμια τα οποία σε τέσσερα χρόνια θα δώσουν επαγγελματικά δικαιώματα σε εκείνους φοιτητές. Την ίδια στιγμή υπάρχουν πάνω από 100.000 απόφοιτοι ιδιωτικών κολεγίων που έχουν λάβει τα επαγγελματικά δικαιώματα χωρίς καμία ρύθμιση, χωρίς καμία αξιολόγηση, χωρίς καμία εξέταση. Κατά την άποψή μου, θα έπρεπε αυτό το θέμα να τύχει μεγάλης προσοχής από τις πολιτικές δυνάμεις και γενικά από την ακαδημαϊκή κοινότητα. Να δούμε τι θα κάνουμε με αυτή την άναρχη απονομή επαγγελματικών δικαιωμάτων που δεν ξέρουμε ακόμα πού θα οδηγήσει και μετά θα δούμε πώς θα μπούνε σε μία σειρά τα ενδεχόμενα μη δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα» ανέφερε ακόμα ο κ. Χριστοδουλάκης.

«Εγώ λοιπόν είμαι υπέρ της άποψης ότι η μείζων προτεραιότητα που έχουμε σήμερα είναι να φτιάξουμε να εξυψώσουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο. Και οικονομικά, αλλά δεν πρέπει να σταθούμε εκεί γιατί αυτό είναι η εύκολη λύση, Φέρτε λεφτά, αλλά το κυριότερο είναι πώς θα αξιολογηθεί το δημόσιο πανεπιστήμιο, πώς θα αυστηροποιηθεί στις διαδικασίες σπουδών και δεν θα έχει όλο αυτό το βουνό των αιώνιων φοιτητών, οι οποίοι μπλοκάρουν πάρα πολλά πράγματα μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία και φυσικά θα εκλείψει αυτό το φαινόμενο βίας και ανομίας, το οποίο πολλές φορές διαλύει τις εκπαιδευτικές διαδικασίες και τις κάνει να φαίνονται χειρότερες από οποιαδήποτε άλλη ιδιωτική πρωτοβουλία γιατί στην πράξη αποτελεί διαφήμιση των ιδιωτικών. Λοιπόν, έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε στα δημόσια πανεπιστήμια, όσοι τα πονάμε και όχι αυτοί οι οποίοι απλώς τα χρησιμοποιούν ως εργαλεία για να τα βάλουν με την κυβέρνηση για ένα διάστημα και μετά, Δεν βαριέσαι, τώρα ότι είναι να γίνει ας γίνει» τόνισε.

Ο κ. Χριστοδουλάκης, αναφέρθηκε και στην ελληνική οικονομία, στην τρέχουσα κατάστασή της σε σύγκριση με τα χρόνια των μνημονίων, ενώ εξέφρασε την αντίθεσή του σε σχέση με το πού δίνει βάρος η κυβέρνηση όσο αφορά στους κλάδους που επικεντρώνεται.

«Υπάρχουν τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες δεκαετίες πάρα πολλά τα οποία οφείλουν να ανησυχούν έναν αναλυτή της πορείας των πραγμάτων. Βεβαίως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα τελευταία πέντε χρόνια υπήρξε μια άνοιξη, μια ανάταση της ελληνικής οικονομίας, εισέρευσαν κάποιες επενδύσεις, έφυγε η Ελλάδα από το τέλμα των μνημονίων και αυτή την άκρατη αβεβαιότητα, την οποία έζησε περίπου οκτώ χρόνια και μπήκε σε μια διαφορετική φάση περισσότερης σταθερότητας. Αυτό είναι αλήθεια. Από την άλλη μεριά όμως, αυτή η έξοδος από την αβεβαιότητα και την λιτότητα των μνημονίων δεν συνοδεύτηκε από ένα συνολικό πλέγμα μέτρων που θα έφερναν ένα νέο οικονομικό μοντέλο. Γιατί οι εποχές έχουν δυσκολέψει πολύ. Συνέπεσε μάλιστα και με την πανδημία και με τον περιορισμό της παγκοσμιοποίησης, με αποτέλεσμα η ελληνική οικονομία να πάει μεν καλύτερα, αλλά να μην τρέξει θεαματικά. Με αποτέλεσμα να βλέπουμε μεν σήμερα κάποιες βελτιώσεις σε πολλά επίπεδα, όμως αν τις ψάχνει κανείς αυτές τις βελτιώσεις, θα δει ότι αναφέρονται κυρίως στον τομέα της κατανάλωσης, όπου έχει σημειωθεί για πολλές κατηγορίες εντυπωσιακή άνοδος, πράγμα το οποίο όμως δεν συμβαδίζει για άλλες κατηγορίες, κατώτερης εισοδηματικής στάθμης, με αποτέλεσμα να οξύνεται η ανισότητα. Εγώ θεωρώ ότι η ελληνική οικονομία πάλι έχει μπει σε ένα κύκλο ανάπτυξης ακινήτων, οικοδομής, ξενοδοχείων και ούτω καθεξής, τα οποία είναι ευπρόσδεκτα, δεν θέλω να τα υποτιμήσω αυτά, αλλά δεν έχει συντελεστεί καμία σοβαρή μεταβολή και μετακίνηση στον τομέα της μεταποίησης, στον τομέα της αγροτικής οικονομίας και βλέπετε τις εκδηλώσεις που έχουμε, διότι αυτά αποτελούν την υπέρτατη βάση, την ποιοτική βάση κάθε οικονομίας. Εκεί λοιπόν πιστεύω ότι υστερούμε πολύ ακόμα και είναι κρίμα γιατί έχουμε το Ταμείο Ανάκαμψης το οποίο θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε και πιστεύω ότι περνάει σιγά σιγά από δίπλα μας, χωρίς να αλλάζει εντυπωσιακά τα δεδομένα, όπως θα μπορούσαμε» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Χριστοδουλάκης.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More