Οι κότες τό ‘σκασαν ξανά, μετά από 20 χρόνια – Όσα μας είπαν οι δημιουργοί της ταινίας

Πώς φτιάχνουμε τα καλύτερα nuggets; Οι δημιουργοί της ταινίας «Οι Κότες τό ‘σκασαν: Η Αυγή της Κοτομπουκιάς», ο σκηνοθέτης Sam Fell και ο παραγωγός και συν-δημιουργός της εταιρίας Aardman Peter Lord, που μας έχουν χαρίσει εμβληματικές ταινίες, έχουν τις απαντήσεις. Αντί λοιπόν να σας παρουσιάσουμε την «κότα» ολόκληρη, διαλέξαμε τα πιο τραγανά nuggets της διαδικτυακής κουβέντας και σας τα παρουσιάζουμε.

Με υποψηφιότητα στην κατηγορία «Καλύτερο Μιούζικαλ ή Κωμωδία» στις Χρυσές Σφαίρες, είναι άξιο απορίας πώς μετά την τεράστια επιτυχία από το πρώτο μέρος του «Οι Κότες τό ‘σκασαν», άργησε 20 χρόνια το δεύτερο μέρος. Η απάντηση ήταν αποστομωτική: «Αργήσαμε γιατί χαλάσαμε τα μοντέλα από τις κότες […] και η διαδικασία να ξαναφτιάξεις καινούρια πρωτότυπα είναι πολύ αργή».

Η τεχνική στο δεύτερο μέρος της ταινίας είναι εμφανώς καλύτερη από το πρώτο, καθώς υπάρχουν πολυεπίπεδα backgrounds και περισσότερες λεπτομέρειες στις αντιδράσεις. «Το stop motion» θα πει ο Sam, «μέσα σε 20 χρόνια δεν έχει πραγματικά αλλάξει· ήταν όπως θα γινόταν 20 και 100 χρόνια πριν: Πάλι με πλαστελίνη. Αυτό διατήρησε τους βαθμούς δυσκολίας της πρώτης ταινίας. […] Το ίδιο ισχύει και με τον υπέροχο περιβάλλοντα χώρο. […] Η ουσιαστική διαφορά είναι ότι από τότε μέχρι και τις παλιότερες ταινίες (της Aardman), έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε με μεγαλύτερη ευκρίνεια τα green screens […] και έτσι μεγαλώσαμε τον κόσμο τους […] και προσθέσαμε πολλά κοτόπουλα στον βιομηχανικό κόσμο των nuggets».

Το δεύτερο [όπως και το πρώτο μέρος] από το «Οι Κότες τό ‘σκασαν» αγκαλιάζει πολλά είδη κωμωδίας για αυτό και έχει τόσο ευρύ κοινό. «Όλοι αγαπάνε τον Harold Lloyd ή τον Charlie Chaplin», συμφωνούν και οι δύο. «Στην ταινία μας χρησιμοποιήσαμε τα συστατικά της Βρετανικής κωμωδίας, με την έντονη σωματικότητα. Στο σενάριο συνεργάστηκαν πολύ καλοί Βρετανοί δημιουργοί. […] Βλέπαμε τη δουλειά τους και πραγματικά δεν θέλαμε να την πειράξουμε. […] Δουλέψαμε πολύ για να βρούμε το χιούμορ και σε οπτικό και σε λεκτικό επίπεδο και σε σχέση με την ιστορία» θα μας πει ο Sam. Ο Peter Lord θα προσθέσει: «Κάναμε τα storyboards με μια υπέροχη ομάδα που είχε Ισπανούς και Ιρλανδούς μεταξύ άλλων. […] εκεί καταλάβαμε ότι υπάρχει κοινή γλώσσα στα αστεία».

Στη δεύτερη συνέχεια, οι πρωταγωνίστριες δεν είναι… κότες. Δηλαδή είναι αλλά… καταλαβαίνετε! «Στο δεύτερο μέρος εστιάζουμε στην Ιστορία της Τζίντζερ [και της Μόλυ]. Μας αφορά η ιστορία της οικογένειας όταν βρεθεί σε επικίνδυνο κόσμο. Η Τζίντζερ για παράδειγμα, […] θα μπορούσε να φύγει όποτε ήθελε, […] πλέον όμως είναι μητέρα και την αφορά να προστατέψει την κόρη της» θα μας πει ο Σαμ. Ο Peter θα συμπληρώσει: «Αυτή η ιστορία είναι οικογενειακή. Τώρα η Τζίντζερ έχει κόρη. Φτιάξαμε αυτή την ιστορία ελπίζοντας ότι θα την καταλάβουν οι γονείς και τα παιδιά. […] Αφορά τις σχέσεις γονιών-παιδιών. Βλέπουμε και τις δυο πλευρές της ιστορίας. Βλέπουμε πως γονείς και παιδιά διαφωνούν. Σε αυτή την ιστορία […] η μάνα μαθαίνει από την κόρη. Και αισθανόμαστε ότι υπάρχει συναισθηματική ιστορία που δεν σε χτυπάει κατακέφαλα, αλλά τα θέματα παραμένουν δυνατά».

Ο Sam πήρε την πρωτοβουλία και μίλησε και για τις νέες φωνές που αντικατέστησαν το παλιό δίδυμο φωνών, τον Mel Gibson και την Julia Sawalha που έδωσαν φωνή στον Ρόκυ και την Τζίντζερ αντίστοιχα. Οι «αντικαταστάτες» είναι η Thandiwe Newton και ο Zachary Levi. «Η πρώτη ταινία είχε υπέροχο καστ, αλλά πέρασε ο καιρός και έπρεπε να επιλέξουμε νέες φωνές. Ξεκινήσαμε με τη Μόλι (σ.σ. που είναι νέα προσθήκη στην ομάδα των ηρώων). Η διαδικασία του casting δεν πάτησε στο παρελθόν· θέλαμε να είναι όλα καινούρια. Όσο ήμασταν εκεί και εξελίσσαμε την ιστορία, ξέραμε ότι δεν θα κάναμε ρομαντική κωμωδία, όπως ήταν το πρώτο μέρος, αλλά μια ιστορία εστιασμένη στις σχέσεις μάνας-κόρης.

Ο Peter συμπληρώνει: «Ρώτησαν τι θα θέλαμε να αντιπροσωπεύουν σήμερα [οι φωνές των ηθοποιών αλλά και η ιστορία]. Οι επιλογές ήταν αρκετές και τα νέα ονόματα των πιθανών ηθοποιών που θα έδιναν φωνές. Θέλαμε να δούμε νέες δουλειές τους […] να υπάρχει κωμικό ύφος. […] Ο Ρόκι, για παράδειγμα, είναι πιο κωμικός στο δεύτερο μέρος. Στο πρώτο ήταν ένας εγωμανής σέξυ που έψαχνε τον έρωτα. […] Πλέον ακόμα και σωματικά έχει αλλάξει. […] Ίσως για αυτό θεωρώ την ταινία reboot και όχι sequel.

«Μας παίρνει καιρός να κάνουμε μια τέτοια ταινία και για αυτό θέλουμε να αρέσει στο κοινό. Όλο αυτό το διάστημα έβλεπα σοβαρές-κοινωνικές ταινίες και κωμωδίες για να εμπνευστώ» θα πει ο Peter. Ο Sam θα συμπληρώσει: «Μου αρέσει να κάνω ταινίες για παιδιά γιατί είναι υπέροχο κοινό. Θέλαμε να κρατήσουμε το ενδιαφέρον [ισορροπημένα]: για μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό και για νεότερες ηλικίες». Ο Peter επανέρχεται συμπληρώνοντας: «Σχετικά με την ερώτηση, ειλικρινά ως δημιουργός της Aardman θέλουμε να κάνουμε πράγματα που πιστεύουμε. […] Δεν είμαστε κυνικοί ούτε πιστεύουμε πως πρέπει να αναμοχλεύουμε τα ίδια και τα ίδια. Προσθέσαμε διάφορες ιδέες της εποχής μας. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει να κάνουμε ταινίες που στηρίζονται όμως μόνο στα επίκαιρα ζητήματα. Μας αφορούν οι ιστορίες που θα έχουν κάτι να πουν και στο σήμερα και κάποια χρόνια αργότερα. […] Θέλουμε αποκλειστικά κοινό που να μας εκτιμήσει σε βάθος χρόνου».

Τέλος ο Sam προσθέτει: «Η Τζίντζερ και η Μόλυ παίρνουν μαθήματα της εποχής αλλά αφήνουν και παραδείγματα που θα έχουν κάτι να πουν και στις επόμενες γενιές».

Ακολούθως, τους έθεσα μια προσωπική ερώτηση:

-Όταν είδα για πρώτη φορά το «Οι Κότες το ‘σκασαν» σχεδόν πριν από 20 χρόνια, σταμάτησα να τρώω κοτόπουλο για ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Τώρα είναι η τρίτη μέρα από όταν είδα τη νέα ταινία σας και ήδη αποφεύγω τα Nuggets! Στην ερώτηση τώρα: Έχετε ένα καταπληκτικό καστ, ανάμεσα στους οποίους η Τζέιν Χόροκς, ο Ζάχαρι Λέβι, η Ιμέλντα Στόντον και η Θάντι Νιούτον. Το έχετε ακούσει με φωνές άλλων; Και ποια είναι τα συναισθήματά σας για αυτό γιατί, ας το παραδεχτούμε, το casting είναι η μισή ταινία.

O Peter μας απάντησε: «Μου αρέσει αυτό το παγκόσμιο… Ξέρεις, μου αρέσει πολύ ο τρόπος που εξαπλώνεται σε όλον τον κόσμο και μου αρέσει ο τρόπος που αλλάζει ο τίτλος, επίσης. Και, ο γαλλικός τίτλος είναι «Οι Κότες το ‘σκασαν: Τα νάγκετς εκδικούνται». Για τις ανάγκες [προώθησης] της προηγούμενης ταινίας είχα ταξιδέψει πολύ και γνώρισα αρκετούς από τους ηθοποιούς που έδιναν φωνή στις ξένες παραγωγές. Υπήρχε λοιπόν, ο [διαφορετικός] Rocky για κάθε χώρα, ή κάθε περιοχή. Ο Νοτιοαμερικάνος Rocky, ο Τούρκος Rocky, που είχαν και τα ανάλογα χαρακτηριστικά. Δεν ξέρω, αλλά μου αρέσει αυτό. Όπως και όταν συναντάς τους ηθοποιούς, είναι πολύ ευχάριστοι και υπάρχει πάντα ένας ντόπιος σκηνοθέτης που κατευθύνει αυτές τις φωνές [με ανάλογο όραμα]».

Ο Sam θα συμπληρώσει: «Ναι. Έτσι, είναι. Εργάζονται σκληρά για να αποδώσουν σωστά την ταινία. Εκτιμώ ότι δεν μπαίνουν στον “αυτόματο”».

O Peter επανέρχεται συμπληρώνοντας: «Νομίζω ότι ως κινηματογραφιστές, θα πρέπει να είμαστε πολύ ευγνώμονες σε αυτούς τους ανθρώπους που μεταφράζουν και μετά παίζουν εκ νέου τους ρόλους με διαφορετικές φωνές. Έχω δει το παλιό «chicken run» στα γαλλικά, στα ιταλικά και στα ισπανικά και είναι περίεργο γιατί είναι οικείο, αλλά και εντελώς παράξενο ταυτόχρονα. Πάντα εκπλήσσομαι που κατάφεραν να πλησιάσουν τόσο στον συγχρονισμό των χειλιών. Αλλά δυστυχώς, γιατί δεν μιλάω άλλες γλώσσες, δεν καταλαβαίνω πραγματικά τα αστεία. […] Εμείς, ξέρετε, μερικά από τα αστεία που βάζουμε είναι λογοπαίγνια. Είναι λεκτικά παιχνίδια. Υπάρχει και σε αυτήν την ταινία ένα αστείο προς το τέλος, όταν τα παιδιά και οι δύο οι αρουραίοι είναι στο φορτηγό και ο Νικ λέει, «με τι ταχύτητα πας»; Και ο Fetch αποκρίνεται «Ωχ, νομίζω ότι οδηγώ με την κομψεβόμενη ταχύτητα». Λοιπόν αυτό είναι λογοπαίγνιο. Ένας Θεός ξέρει πως θα το αποδώσουν στις άλλες γλώσσες και αν θα το αναδείξουν ή θα το αφήσουν να περάσει. Το έξυπνο είναι ότι [συνήθως] εφευρίσκουν ένα νέο αστείο για να το συνοδεύσουν, το οποίο είναι πολύ, πολύ εντυπωσιακό.

-Έχετε ακούσει την ελληνική βερσιόν;

-Όχι δυστυχώς.

Ο Sam μου απευθύνει τον λόγο: «Εσύ τι νομίζεις, Αλέξανδρε; Το είδες στα αγγλικά ή στην τοπική σου γλώσσα»;

-Δυστυχώς, ήταν διαθέσιμο μόνο στην αγγλική γλώσσα· και λέω το δυστυχώς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, γιατί θα μου άρεσε να δω και τις δύο εκδόσεις και να συγκρίνω πώς λειτουργούν τα αστεία και στις δύο. Αυτό κάνω γενικά. Πάντως οι υπότιτλοι ήταν πραγματικά, πραγματικά, πολύ αστείοι. Προσαρμόζονται τα περισσότερα αστεία επιτυχώς.

-Ναι. Ναι, είναι δύσκολο όταν το βλέπεις μόνο με υπότιτλους. [Σε ξενερώνει] όταν το αστείο ακούγεται και το κοινό πρέπει να διαβάζει τους υπότιτλους. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια πρόκληση.

Η ταινία «Οι Κότες το Σκασαν: Η Αυγή της Κοτομπουκιάς» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Λονδίνου. Σύντομα [τις γιορτινές μέρες] θα προβληθεί σε μικρές και μεγάλες οθόνες.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More