Ο Σ. Γκορίτσας για την νέα του ταινία «Εκεί που Ζούμε» στο στούντιο του Πρώτου: Ένας διάλογος μεταξύ των 40άρηδων που αγωνίζονται σήμερα και της προηγούμενης γενιάς (audio)

«Το περιθώριο, εμένα δεν μου τράβηξε ποτέ το ενδιαφέρον, στις δεκαετίες του 70 και του 80 ήταν το απόλυτο φετίχ, πολλές ταινίες ασχολήθηκαν με αυτό και μου έλειπε πάντα το κυρίως σώμα της κοινωνίας μας. Οι άνθρωποι που δουλεύουν, που έχουν να πληρώσουν νοίκι, που έχουν να παντρευτούν, να μεγαλώσουν τα παιδιά, χωρίζουν, ξαναπαντρεύονται, αυτόν τον λόγο τον οποίο τον βρίσκουμε σε όλες τις ξένες κινηματογραφίες, κυρίως στην αγγλική, ένιωθα ότι λείπει. Το βρίσκω τρομερά περιπετειώδες, πολύ πιο περιπετειώδες και επικίνδυνο από το να είσαι σε μια ασφαλή θέση περιθωρίου. Και με αυτούς ασχολούμαι σε όλες μου τις ταινίες». Ο βραβευμένος σκηνοθέτης Σωτήρης Γκορίτσας, καλεσμένος στο στούντιο του Πρώτου Προγράμματος 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Καθρέφτης» με τον Χρήστο Μιχαηλίδη, περιέγραψε το πλαίσιο της πλοκής που τον ελκύει συνήθως σε ένα μυθιστόρημα, προκειμένου να το μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη, όπως έγινε με την νέα του ταινία που τιτλοφορείται «Εκεί που Ζούμε» και θα προβληθεί σε 50 αίθουσες σε όλη τη χώρα, από τις 27 Οκτωβρίου.

Συγγραφέας του ομότιτλου βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, στο οποίο βασίστηκε η νέα κινηματογραφική δουλειά του Σωτήρη Γκορίτσα, είναι ο Χρίστος Κυθρεώτης. «Ένας αρκετά νεότερος από μένα συγγραφέας. Αυτό είναι που με τράβηξε κιόλας, το τι αφηγείται, το πώς ζει και το τι προβλήματα αντιμετωπίζει αυτή η γενιά των 35-40 χρόνων, το οποίο δεν το βλέπουμε συχνά να κατατίθεται στη λογοτεχνία μας και μάλιστα το καταθέτει και με μια ματιά, η οποία μου είναι πάρα πολύ ελκυστική, με χιούμορ όχι μόνο απέναντι στους άλλους, αλλά και αυτοσαρκαστικό απέναντι στον εαυτό του. Αυτό που κοιτάζω εγώ να βρω στο βιβλίο είναι αν μου δίνει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο προχωράω. Κι αυτό το πλαίσιο το βρήκα εκεί, γιατί αναγκαστικά το βρήκα. Γιατί είναι η γενιά των παιδιών μας, η γενιά του Χρίστου, οπότε είμαι ήδη μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έχοντας και εγώ το δικό μου ρόλο» ανέφερε χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης.

Μιλώντας στην ίδια εκπομπή, ο συγγραφέας του βιβλίου, Χρίστος Κυθρεώτης, αποκάλυψε από πού προέκυψε ο τίτλος του. «Από το ποίημα του Philip Larkin, “Days” και από τον στίχο “days are where we live”, «οι μέρες είναι εκεί που ζούμε» και επειδή το βιβλίο διαδραματίζεται σε μία μέρα, σκέφτηκα αυτό το ποίημα και μετά αμέσως το «Εκεί που Ζούμε» μου φάνηκε ότι συνοψίζει κάπως τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισα το υλικό».

Η ταινία αφηγείται το εικοσιτετράωρο των γενεθλίων ενός νεαρού δικηγόρου που προσπαθεί να ξεμπλέξει το κουβάρι των υποχρεώσεών του, αυτές του εργαζόμενου, του γιού, του εραστή, του φίλου, τον μικρό άθλο που απαιτεί κάθε μέρα ώσπου να φτάσει στο τέρμα της. Είναι μια περιπέτεια ενός καθόλου ατρόμητου cowboy, αναγκασμένου να διασχίσει το νέο ελληνικό Φαρ Ουέστ.

Μιλώντας για τον κεντρικό ήρωα της ταινίας, ο σκηνοθέτης σημείωσε πως δεν μπορεί να ασχοληθεί με μιάμισης ώρας ταινία, χωρίς να «ταυτίζεται μαζί του ή να τον συμπαθεί». «Δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω μια ταινία για κάποιο ο οποίος μου είναι αδιάφορος ή κατακριτέος. Ο ήρωας αυτός αγωνίζεται μέσα σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι «οδηγίες χρήσης» του τι πρέπει να κάνει, το τι του παραδόθηκε, δηλαδή δεν έφτιαξε αυτός τα δικαστήρια, είναι δικηγόρος αλλά το σύστημα δικαιοσύνης δεν το έχει φτιάξει αυτός, είναι παιδί χωρισμένων γονιών αλλά δεν τους είπε αυτός να χωρίσουν. Λοιπόν, ζει μέσα σε μια κοινωνία που φτιάξανε κάποιοι άλλοι. Αυτοί είμαστε εμείς. Εκεί εγώ βρήκα τον εαυτό μου και κατά κάποιο τρόπο έχω προσπαθήσει μέσα στην ταινία να υπάρξει ένα είδος διαλόγου μεταξύ της γενιάς που αγωνίζεται σήμερα να επιβιώσει σε όλα, στις σχέσεις, στην οικογένεια, στο επάγγελμα, με τη γενιά που τους παρέδωσε όλα αυτά, το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να λειτουργήσει. Βέβαια ο Χρίστος έχει πιο πολύ τη ματιά του γιου. Εγώ έχω τη ματιά του πατέρα αναγκαστικά λόγω ηλικίας. Ο διάλογος αυτός είναι κάτι το οποίο με συγκινεί και μου αρέσει πάρα πολύ» ανέφερε ο κ. Γκορίτσας.

Ο γνωστός σκηνοθέτης, μίλησε και για το κεντρικό ζήτημα που απασχολεί το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη μας, αυτή την στιγμή, τον πόλεμο στην Ουκρανία, εκφράζοντας την απορία του «με τις δυτικές και δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες που το βάζουν στο ζύγι, πόσο καλοριφέρ θα έχω, ενώ δίπλα, άνθρωποι που ξέρουμε από την Ουκρανία, έχουν σκοτωθεί τα παιδιά τους». «Σε μια δυτική κοινωνία που μπαίνει σε μια ζυγαριά, ότι “δικά τους παιδιά είναι, σκοτώθηκαν, δεν πειράζει, εμένα με νοιάζει ότι είχε ακριβύνει το γάλα”, δείχνει μια κατάντια της Δύσης σε ένα κομφορμισμό και σε μια άνεση τον οποίο δεν παζαρεύει με τίποτα, με κυρίαρχους τους Γερμανούς σε αυτό και θα το πληρώσουμε ακριβά νομίζω, αν δεν μπορέσουμε να συνασπιστούμε και να τελειώσει μια διαπαντός αυτή η ιστορία, ότι “μπαίνω και κάνω ό,τι γουστάρω επειδή είμαι πιο δυνατός”. Και εμείς οι Έλληνες έχουμε επιπλέον λόγο γι’ αυτό. Το έχουμε υποστεί και απειλείται να το ξανα-υποστούμε. Μας ενδιαφέρει δυο φορές. Ένας Ελβετός μπορεί να λέει εντάξει, δεν με νοιάζει αυτό, να το δούμε και τι δυσκολίες θα προξενήσει στη ζωή μου. Αλλά εμείς στην Ελλάδα, σήμερα διάβαζα ότι υπάρχει κόμμα το οποίο βγήκε ο ηγέτης του και μίλησε με το “Z” των Ρώσων και λέει ότι ο Πούτιν είναι μια χαρά διότι αμφισβητεί την αγγλοσαξονική κυριαρχία του δυτικού κόσμου. Έχουμε στην Ελλάδα τέτοιες φωνές, δηλαδή» είπε καταλήγοντας.

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More