Κυπαρίσσι – Ένα χωριό χωρίς καφενείο

Στα 300 μέτρα υψόμετρο, μέσα στο πράσινο, ένα μικρό χωριό το Κυπαρίσσι Γρεβενών, προσπαθεί να αποκτήσει νέα ζωή με την επαναλειτουργία του καφενείου του.

Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Δέσποινα Αμαραντίδου, εξηγεί το πως μια σχετικά σύγχρονη συνήθεια συντηρεί την κοινωνικότητα και εξυπηρετεί τις ανάγκες των κατοίκων.

Μόνο έντεκα άνθρωποι έχουν απομείνει στο χωριό αναφέρει ο Γιώργος Τσουφλίδης, πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Κυπαρισσίου. Χωρίς κατοίκους, το να συντηρηθεί μια μικρή επιχείρηση, ακόμη και ένα καφενείο είναι αδύνατο, θα κλείσει.

Από το 1992 το καφενείο έζησε μεγάλες δόξες και δούλευε καλά, όταν το ανέλαβε ένας επιχειρηματίας που εξέτρεφε και πτηνά, αλλά αργότερα το εγκατέλειψε και έφυγε στο εξωτερικό.

Η αστυφιλία είναι καθοριστικός παράγοντας για τον μαρασμό των ορεινών περιοχών, και το Κυπαρίσσι σε λίγα χρόνια θα μοιάζει με σκιά του εαυτού του.  

Ακόμη, όσο υπάρχουν οι ηλικιωμένοι παππούδες και γιαγιάδες, τα Σαββατοκύριακα γεμίζει κόσμο όπως και στις γιορτές, κυρίως το Πάσχα, αλλά σύντομα δεν θα έχουν λόγο να επιστρέψουν όσοι έφυγαν.  

Η ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος δεν αρκεί όπως φαίνεται για να γίνει τόπος μόνιμης κατοικίας ή επισκέψεων, αφού ο ξενώνας που λειτουργούσε παλιά έκλεισε. Τώρα οι περαστικοί πηγαίνουν στο διπλανό χωρίο την Καλλονή για να ξαποστάσουν και να πιούν έναν καφέ. Όσο ακόμη υπάρχουν οι περίπου 150 κάτοικοι της Καλλονής.

Το παράδοξο με την ελληνική επαρχία είναι η ευκολία με την οποία την εγκαταλείπουν οι κάτοικοί της, για μια πιο άνετη και μάλλον με περισσότερες δυνατότητες διασκέδασης ζωή στις πόλεις. Είναι απορίας άξιο ότι η έντονη νυχτερινή ζωή των πόλεων διαφημίζεται ως κάτι σημαντικό, ενώ θα έπρεπε να αφορά μόνο την προβολή τους ως τουριστικό προϊόν στο εξωτερικό. Έτσι, οι νεότεροι φεύγουν από τις εστίες τους, κλείνουν την ζωή τους σε κλουβιά των 30 τ.μ., φορτώνονται με το βάρος μιας αμφιβόλου ποιότητας διαβίωση και αποκόπτονται από τις ρίζες τους.

Είναι ενδεικτικό ότι το Βερολίνο έχει γύρω στο ένα εκατομμύριο λιγότερους  κατοίκους από το λεκανοπέδιο Αττικής, όταν ο πληθυσμός της Γερμανίας είναι περίπου 84 εκατομμύρια. Μια χώρα που βλέπει τον ήλιο με τα “κιάλια”, της οποίας η επαρχία είναι διάσπαρτη με μικρούς οικισμούς, που επίσης αντιμετωπίζουν δυσκολίες και ενώ οι κάτοικοι δεν είναι εξωστρεφείς, δεν είναι συνηθισμένοι στην συναναστροφή και την κοινωνικότητα των ελληνικών χωριών, καταφέρνουν να μένουν στον τόπο τους.    

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More